ای کاش می دانستی که چشم هایم به اندازه ی تمام دریا ها و اقیانوس ها گریه دارد ای کاش می دانستی که سبزی همه جنگل ها و دشت ها از بی وفایی تو به رنگ خزان تبدیل شده ای کاش می دانستی که سرمای تمام یخ های عالم در قلب کوچک و ترک خورده ی من جمع شده ای کاش می دانستی تمام فاخته ها و پرستو ها که روزی دستان پر مهر تو ، آشیان گرم آنها بود بی خانمان شدندای کاش می دانستی تمام فانوس های دریایی که از چشمان پر فروغ تو روشنی می گرفتند بعد از رفتنت به خاموشی گراییده اندای کاش می دانستی تمام اقاقی ها  و شبو ها و همه ی رازقی ها و لادن ها به کوهستان غم پناه برده اند تا جای خالی ات را نظاره گر نباشندای کاش می دانستی گیسوان بلند من که روزی طناب دست های تو بود به سپیدی زده و کاش می دانستی که در کوله با ر زندگی ام چیزی جز غم و محنت ندارم و در آسمان قلب بی ستاره ام فقط نام قشنگ تو چشمک می زندای کاش از پشت پر چین صداقت، علف های هرز نا مهربانی را هرس می کردی ای کاش تمام دیوارهای سیاه قلبم را با رنگ عشق، رنگی به رنگ دریا می زدی.ای کاش پنجره ی دلت را بار دیگر به سویم باز می کردی و من عاشق دل خسته را با کویر چشمانت فرا می خواندی. من پر از عطشم و تو سیراب از عشق آسمانی ات، من یک دنیا پریشانم و تو یک بهار خرم و شاداب. ای کاش میدانستی که دل رمیده ی من به سوی تو آمده ای کاش می دانستی که شبهایم تیره و  تار است و قاصدک  را سراغت فرستادم تا از تو خبری برایم بیاوردحس سیاه قلبم را به سپیدی یاس های باغچه احساس کرده ام، برای آمدنت دیگر بهانه نیستای کاش می شد به خلوت انسان ها پا گذاشت تا به درون انها دست یافت  ای کاش می شد لحظه ای ایستاد و زندگی را از نو ساخت ای کاش می شد عشق را تفسیر کرد، دست و پای عشق را زنجیر کردای کاش می شد عمر از دست رفته را از نوار زندگی تکثیر کردای کاش می شد در کوچه های خاطره سفری کوتاه آغاز کردای کاش می شد دفتر زندکی را ورق زد و روزهای زیبا را به خاطر سپردو متعاقباً صحنه ی آغشته به غبار آن را پاک کرد .

نوشته های دیگران ()